BEN BİR ÇOCUĞUM      
Ben bir çocuğu.Sarı saçlarım mavi gözlerimle geldim dünyaya.Babam tenim sıcaklığını duyarak öldü.İlk doğduğumda annemin kokusunu duydum.Annemin şefkatini duyuyordum sanki tüm benliğimle.Hayata tozpembe bakışım beni özel kılıyordu ama...Daha çocukken hissettim acının soğukluğunu İlk önce babam öldü.Sonra...Sonra amansız bir hastalığa yakalandım.Bu böbrek hastalığıydı.Hayat acımıyordu bana.Çocuk filan dinlemiyordu.Tüm soğukluğunu gösteriyordu bana.Bu en çok annemi üzüyordu.Çingenem diye sevdiği kızının gözünün önünde eriyip gitmedi çok koyuyordu ona.Aslında hayat annemle  bana acımıyordu.Benimde diğer çocuklar gibi koşup oynamaya hakkım yokmuydu acaba?Hayat bize o ayrıcalığı tanımıyordu.Annem son günlerde çok tuhalaşmıştı.hep durgun olu bir yerlere gidiyordu.Birkeresinde onu takip ettim evin bazı eşyalarını satıyordu.birşey söylemedim.Birgün eliden tuttu sana bir süprizim var dedi.Beni hastaneye getirdi.Demek ki tüm sattıkları ameliyat içindi.Annem bana böbreğini vermişti.Annem ağlarken medindil kullanıyordu.Ama benim ihtiyacım yoktu.Gözyaşlarım artık rahatça akabilirdi...